Biogram
Andrzej Szujecki urodził się 31 lipca 1929 roku we wsi Stawiska, powiat Kolno, w rodzinie Mieczysława i Heleny z domu Wozińskiej. Naukę rozpoczął w szkole powszechnej we Lwowie. Po wkroczeniu wojsk radzieckich został wraz z matką w 1940 r. wywieziony do Kazachstanu. W latach 1942-1947 przebywał w polskich osiedlach w Iranie, Indiach i Rodezji Północnej. Do kraju powrócił w 1947 r. i po krótkim przygotowaniu zdał w 1949 r. maturę jako ekstern w Liceum im. A. Mickiewicza w Warszawie. Nastęonie wstąpił na Wydział Leśny SGGW, gdzie w 1953 r. otrzymał dyplom za wykonaną pod kierunkiem profesora Mariana Nunberga pracę magisterską z zakresu ochrony lasu i entomologii, po czym podjął pracę w kierowanej przez niego Katedrze Ochrony Lasu. W 1962 r. uzyskał stopień doktora nauk leśnych. Habilitował się cztery lata później na podstawie badań ekologii chrząszczy z rodziny kusakowatych (Staphylinidae). W 1967 r. został mianowany docentem, a siedem lat później – profesorem nadzwyczajnym. Tytuł profesora zwyczajnego nadano mu w 1980 r. W latach 1970-1975 i 1984-1990 czterokrotnie piastował godność dziekana Wydziału Leśnego (łącznie przez 11 lat), zaś w latach 1975-1981 – prorektora SGGW. W uznaniu jego zasług Senat SGGW nadał mu w 1999 r. tytuł doktora honoris causa.
W ciągu długiej kariery naukowej był członkiem licznych organizacji oraz uczestniczył w pracach wielu rad i komitetów. Przez wiele lat był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Badawczego Leśnictwa oraz Instytutu Ekologii PAN. Stał na czele Rady Naukowej Kampinoskiego Parku Narodowego. Był członkiem trzech komitetów naukowych PAN: Człowiek i Środowisko, Ekologii oraz Nauk Leśnych. Należał do rad naukowo-technicznych kolejnych resortów, pod które podlegało leśnictwo (również jako przewodniczący). W latach 1984-1986 pełnił funkcję zastępcy sekretarza naukowego Wydziału II – Nauk Biologicznych, później Wydziału V – Nauk Rolniczych i Leśnych PAN. W 1987 r. został członkiem korespondentem PAN. Należy również jako członek zwyczajny do Warszawskiego Towarzystwa Naukowego. Aktywnie działa w Polskim Towarzystwie Entomologicznym, gdzie w latach 1967-1975 pełnił funkcję wiceprezesa. Należy również do Polskiego Towarzystwa Leśnego, w latach 1981-1993 był przewodniczącym Zarządu Głównego. Gdy w 1993 r. został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, zrezygnował z prezesury PTL. Jako podsekretarz stanu nadzorował pion leśnictwa, m.in. opracował i wprowadził w życie projekt kompleksowej ochrony lasów(wraz z leśnymi kompleksami promocyjnymi), dał początek zmianie aktów prawnych w dziedzinach leśnictwa i łowiectwa, co przyczyniło się do usprawnienia działania służby leśnej. Prowadził również szeroką akcję propagandową i edukacyjną, co zaowocowało rozszerzeniem zakresu i dostępności informacji o lasach, leśnictwie i leśnikach. Prof. A. Szujecki jest znany jako naukowiec również na arenie międzynarodowej. Wchodzi w skład Komitetu Sterującego Europejskiego Centrum Ochrony Przyrody w Tilburgu. Na emeryturę przeszedł w 1999 r.
Jest autorem około 200 pozycji naukowych, z których wiele miało swoje wydania w językach obcych. Do jego najbardziej znanych publikacji należą „Ekologia owadów leśnych” (1980, 1984, wydana także dwukrotnie w języku angielskim) oraz „Czy lasy muszą zginąć” (1992). Jest także współautorem podręczników akademickich „Ochrona lasu” (1975)i „Biologiczne metody walki ze szkodnikami roślin” (1978). W 1996 r. ukazało się kompleksowe opracowanie „Entomologia leśna” (tom I i II). W 1999 r. ukazała się autobiografia prof. A. Szujeckiego pt. „Do rozstajnych dróg, czyli rozliczenie z dzieciństwem” obejmująca okres przymusowej emigracji w życiu profesora.
Był promotorem 10 prac doktorskich i recenzentem wielu innych opracowań. Wykłady prowadził nie tylko w Polsce, ale również w Finlandii i USA. Mówi jasno i zrozumiale przedstawiając poszczególne dziedziny swej wiedzy. („Ludzie i fakty” Paweł Zarzyński, Jubileuszowy 100 Zjazd Polskiego Towarzystwa Leśnego, Poznań 2000).